Vandaag gaan we naar een plek voor allerlei leeuweriken bij KM76, daarna naar Lotan, Amran Pillars en naar de "sewageponds" bij km19 voor het Lichtensteins Zandhoen. Het weer is een stuk beter, droog en een prima temperatuur. Klik op de foto voor wat vergrotingen van deze dag.

Bij KM76 langs de 90 en de Jordaanse grens liggen uitgestrekte vlaktes, die goed zouden moeten zijn voor leeuweriken. We staan om 06.00 uur op, halen de ontbijtpakketten bij de receptie van het aangrenzende Isrotel en rijden in een klein uurtje naar de doodlopende weg bij KM76 waar een pompstation met zendmast is.

Als we daar aankomen zijn er een paar Zwartstaarten aanwezig op de doodlopende weg waar we de auto hebben neergezet. Helaas werkt het licht niet mee, want steeds is een deel van de vogels in de schaduw.

De Zwartstaart zit dan weer eens links, dan weer rechts van de auto. Soms in gezelschap van een Spaanse Mus. Eenmaal strijkt hij dichtbij de auto neer op een dode tak. Daar kan ik nog een paar foto 's van maken.

In de verte staat een dadelpalmplantage, maar tot daar is er een zanderige vlakte, waarvan de toplaag nog behoorlijk modderig is vanwege de regen van gisteren. Veel activiteit is er niet.

Er zijn ook voor moderne sporten veel voorzieningen, zoals dit Mountainbiketrail dwars door de woestijn.

Eén van de eerste dingen die we doen is het nuttigen van ons ontbijt dat we in papieren boxen hebben meegekregen. Jammer genoeg niet zo uitgebreid als het echte ontbijt, maar prima te doen als alternatief.

We lopen verspreid over het veld, waar slechts spaarzaam iets is waar te nemen. Niet spaarzaam is de modder, die in dikke plakken aan onze schoenen blijft kleven. Ik ben de enige die deze Izabeltapuit kan vastleggen. Hij is aan het foerageren en is dus erg vliegerig en moeilijk te benaderen.

De Spaanse Mus in de bosjes tegenover de auto werkt uiteindelijk goed mee. Het is één van de weinige keren dat ik de soort beeldvullend kan vastleggen.

Er vliegen veel termieten uit en daar profiteren de zwaluwen van. Ik ontdek al snel een Alpengierzwaluw, maar er blijken er veel rond te vliegen, zoals ook veel Vale Gierzwaluwen (Apus pallidus), die in het zonlicht duidelijk veel bleker zijn dan de Gierzwaluw (Apus apus).
Het blijft overigens een uitdaging om een goed plaatje te maken. Ze vliegen heel snel en hoe dichterbij ze zijn, des te eerder zijn ze uit beeld. Het blijft dus bij bewijsplaatjes.
Het is wel fantastisch hoe snel de zwaluwen door de lucht zoeven en al buitelend wenden en keren. Soms zijn ze net zo snel verdwenen als ze zijn gekomen. Later lezen we dat er wel 120 Alpengierzwaluwen zijn geteld vandaag op deze plek.

Dan ontdek ik een schorpioen. De eerste die ik zie in het wild. Het beest is termieten aan het vangen die hij met zijn giftige staart doodt en daarna per drie stuks naar zijn hol brengt. Een mooi gezicht, tenminste als je geen termiet bent.

Er vliegt plotseling een hop voorbij, die aanvankelijk in een boom gaat zitten. Daar maak ik behoorlijk wat plaatjes van, maar steeds zitten er takken voor zijn hoofd of zitten delen in de schaduw. Dan gaat hij foerageren langs de kant van de weg. Dat geeft ons de mogelijkheid een aantal mooie plaatjes te maken. Zelf vind ik dit een paar van de meest geslaagde foto 's van de reis.

Om 10.00 uur houden we het voor gezien bij KM76 en besluiten naar Lotan te rijden, een kibbutz even verderop, waar ook een ringstation is. Onderweg rijden we parallel aan de 90 over een onverharde weg. Overal zien we wel Braamsluipers in de dorre bosjes die er staan. Een plaatje ervan maken is vers 2, maar uiteindelijk lukt het me toch.

We staan even later voor de gesloten poort van Kibbutz Lotan en draaien daarom maar om. We nemen het eerste de beste onverharde pad naar links en zien al snel een Bruinkeelortolaan, een soort die ik op Lesbos ook heb gezien.

Een Izabeltapuit staat een eindje verderop kenmerkend rechtop op de uitkijk op een rots.

Dichterbij zitten twee Bruinkeelortolanen, waarvan ik er één prima kan vastleggen. Daarbij moet ik wel langs en over Dave heen fotograferen. Iets wat vaker gebeurt, want de vogels zitten nu eens links en dan weer eens rechts van de auto.

De struiken rondom de Kibbutz zitten vol met zangers, zoals deze Tapuit. Waarschijnlijk allemaal net gearriveerd na het sombere en regenachtige weer van gisteren.

Er zitten ook behoorlijk wat Rüppels Grasmussen. Zowel vrouwtjes zoals hierboven, als mannetjes zijn aanwezig.

We zoeken een parkeerplaats waar we naar een aantal vogelkijkhutten kunnen lopen. Als we op het punt staan om te keren omdat we borden zien die aangeven dat we niet verder mogen vanwege de grens met Jordanië, zie ik plotseling een gat in het prikkeldraad en blijken we al op de parkeerplek te staan. Het weer is uiterst aangenaam. Lekker zonnig, maar wel wat wolken voor mooie luchten en een prima temperatuur. Aangenaam toeven dus. We zien onze eerste en enige Ménétries' Zwartkop, maar die is behoorlijk skulky en laat zich maar eenmaal goed zien.

De hut waar we als eerste in belanden is geheel van organisch materiaal gemaakt. Met hout en riet is een prima onderkomen gemaakt met uitzicht op een plasje. Zo 'n hut zou jammer genoeg in Nederland geen lang leven beschoren zijn.

Vanuit de hut zien we diverse Tjiftjaffen en Braamsluipers. Beurtelings gaan ze via wat rietstengels richting het water om er te drinken.

Na enige tijd houden we het voor gezien. De stemming zit er prima in vandaag, maar wat verwacht je anders met zo 'n gezellig groepje vrienden, mooi weer, zomerse temperaturen en veel mooie soorten.

In het poeltje langs de parkeerplaats zijn meerdere Balkankwikstaarten aan het foerageren. De felgele kleuren zijn echt prachtig en contrasteren met de donkere, blauwgrijze koppen. We zien nog Kleine Groene Bijeneters en Dave scoort een Draaihals.

We krijgen wel trek in een bakje koffie en rijden naar Yotvata. Ik neem een heerlijke kaneelkoek, een soort bolus, bij mijn cappuccino. Dave houdt het bij een croissant met chocolade als ik me goed herinner. Het bevalt ons goed om in de loop van de dag steeds ergens iets te drinken. Het scheelt sjouwen met thermoskannen, hoewel dat ook altijd wel iets heeft.

Na de break rijden we naar de velden van Yotvata waar we ook gisteren in de regen waren. Het is nu half bewolkt en het landschap ligt er veel vriendelijker bij. Toch zijn er minder leeuweriken.

De zon kleurt het grensgebied van Israël en Jordanië in een prachtig palet van roestige kleuren.

Het pompoenenveld in de verte is een leuk object voor een foto, maar ornithologisch is het niet erg aantrekkelijk.

Er zitten veel Kuifleeuweriken en ook behoorlijk wat Roodkeelpiepers. Verder zijn er Balkankwikstaarten, maar die blijven te ver uit de buurt.

Een stelletje Gestreepte Prinia 's heeft het erg druk. Ze zitten voor mij aan de verkeerde kant van de auto, dus lukt het eigenlijk niet om ze er goed op te krijgen. Deze foto laat wel de mooi gestippelde onderstaart zien.

Plotseling komen er weer allerlei zwaluwen over en ik probeer er weer wat plaatjes van te schieten. Van één Alpengierzwaluw lukt het zelfs het lichtpuntje in zijn oog erop te krijgen. Hoezo "lucky shot?"

Het leuke van vogelen is dat werkelijk overal een vogel op kan duiken. Hier zit een Aziatische Roodborsttapuit op een beregeningsmachine. Een artistiek contrast tussen natuur en cultuur.

We rijden nogmaals naar de Amram Pillars. De 90 ligt in een vrij vlakke bedding, maar in de verte lonken de bergen.

Onderweg zien we een Woestijntapuit, die we van dichtbij uit de auto zien en kunnen fotograferen.

De laagstaande zon zorgt voor prachtige kleuren in het woestijnlandschap, waar kleine struiken blijkbaar genoeg water krijgen om groen te blijven.

Even voor de parkeerplaats naar de Amram Pillars werkt een lekker tamme Zwartstaart goed mee om op de foto te komen.

Om 20 voor vijf stappen we weer in de auto om ervoor te zorgen dat we op tijd bij de KM19 sewageponds zijn. Hier willen we proberen de Lichtensteins Zandhoenders te betrappen bij het drinken.

We zijn op tijd bij de sewage ponds en scoren diverse nieuwe soorten als Witoogeend, Klein Waterhoen, Krakeend, Zomertaling en Nijlgans. Langzaam wordt het steeds donkerder en zien we zo goed als niets meer. Gerrit ziet door de telescoop een viertal vogels het talud op scharrelen, maar voordat wij ook zicht op de beestjes krijgen, zijn ze weg. Of het de Lichtensteins Zandhoenders geweest zijn is best mogelijk, maar herkenbaar spotten is er niet bij.

Het is zo goed als donker en geven het op, gaan terug naar het hotel en eten opnieuw lekker. Het was een heerlijke dag met veel zon en mooie soorten. Met 64 daglijsters en daarvan 17 nieuwe staan we nu op 135 soorten in het totaal.